صبر با عشق بس نمی آید

عقل فریادرس نمی آید

بیخودی خوش ولایتیست ولی

زیر فرمان کس نمی آید

کاروان حیات می گذرد

هیچ بانگ جرس نمی آید

بوی گلشن به گل همی خواند

خود تو را این هوس نمی آید

زانک در باطن تو خوش نفسیست

از گزاف این نفس نمی آید

بی خدای لطیف شیرین کار

عسلی از مگس نمی آید

هر دمی تخم نیکوی می کار

تا نکاری عدس نمی آید

هیچ کردی به خیر اندیشه

که جزا از سپس نمی آید

بس کن ایرا که شمع این گفتار

جانب هر غلس نمی آید